Como camiña o merlo na silveira.

Sempre hei de andar pola luz acochado,

Hei de apostar e xogar escondido,

Hei de aprender do perder renacido,

E non darei por perdido o probado.

Sempre hei de andar pola luz amparado;

Hei de apurar, degustar devecido;

Hei de gastar, devorar o debido;

Devolverei canto me for doado.

Comprobarei na rosa aquel recendo;

A roseira pon flor a par da espiña

E aprisiona a mirada verdadeira;

Ensoñación, que a vida vai correndo,

Aventureira a man franca camiña,

Como camiña o merlo na silveira.

(Rioderradeiro)