Nunha caixa de serrín.

  Sendo o sentir e o pensar

as dúas pezas do traxe

porfía do meu tear,

por que hei mandalas calar?,

por que hei dirimir liñaxe

e amistalos no existir,

se perseguen abordaxe

do meu corpo..., a compulsar?

Como hei pensar co sentir?

Como hei sentir co pensar?

  Sendo o pensar e o sentir

embaixadas de incerteza,

en que cabilas, cabeza?,

por que disfrazar tristeza
coa mordaza do vivir

nunha caixa..., a consumir?

(Rioderradeiro)