domingo, 4 de julho de 2010

Como apagar a dor co meu vacío.



  Cando, mencer, despertas da torcida;
cando, mañá, ben ardorosa avanzas; 
cando, tarde (e serán), adiviñanzas;
cando, enloitada noite, adormecida...

  Inquisidor, fustigador, felino;
mentor mordaz dunha mala xornada;
león  feroz de vengativa espada;
devastador cruel, vil asasino...

  Pois a razón despreza o meu desvío,
como afrontar consonte contrapunto
de me roubares cachos decotío?

  Pois, a traizón, has levarme contigo,
non me pregustes por que me pregunto
como hei pagar a dor con tal castigo.

              (Rioderradeiro)

Sem comentários: