(Mosaico de San Apolinar Nuovo, en Rávena, Italia).
- Vai, anxeliño, a Belén
onda María e Xosé!
Os anxos baixan do ceo
por unha escada escondida,
un doce cantar no bico,
arrolar dunha cantiga.
- Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!
- Vai, pastorciño, a Belén,
onda María e Xosé!
Un pastor, por mor dun año,
leva unha rosa prendida
que, ao quentor do peito mozo,
devén roseira cumprida.
- Neno de Belén,
rosa, roseira , ronsel!
- Ou, Magos, ide a Belén
onda María e Xosé!
Os Magos, na cabalgada,
após a estrela que brilla,
por un ronsel de recendos
para os camelos seguila.
- Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!
- Ala, todos a Belén
onda María e Xosé!
Os pastores cos seus años;
os anxos coa súa cantiga;
os Magos cos seus camelos,
e, tras deles, nós, axiña!
- Neno de Belén,
rosa, roseira, ronsel!
(Rioderradeiro)
(Adoración dos Magos, por El Greco, 1568)
Sem comentários:
Enviar um comentário