O TRIUNFO DO FRACASO

O TRIUNFO DO FRACASO
__________________________


E alá, desde o fondo do esperpéntico fracaso,
Rexorde sempre, incólume, triunfal,
O son da gaita das nacións irredentas.

E, se rexorde renovada e combativa a gaita
Das combativas Celtias,
É polos azos que lles brinda o propio e indisoluble ser…

E os seus ceos abertos,
As súas ondas vivas do mar,
As súas almas tenras da terra, amante, nai, maestra.

E, no mar, fica tamén esmorecida a indiferencia,
E desvaecen atofegadas as présas
Á porta das ribeiras.

E nós, pobres Irlandas secuestradas,
A perseguir a engaiolante gaita monótona e tristeira,
Lentamente, paso a paso, polo ronsel da estrela.

E nós, vieiro adiante do invisible,
Nós, perdedores triunfantes,
Coas mans no arado…

E nós, nas nosas verdecentes leiras do futuro,
A profundar a propia identidade,
A loitar, sempre a loitar

Para sermos NÓS plenos:
Nós, o celme da Nación
¡GALIZA!: ¡NÓS!


(Vigo a 27/O2/07)