O LIBRO.

O MEU LIBRO.

__________________

  Un libro,

tiña un libro,

tiña un libro branco,

tiña un libro branco nas mans,

tiña un libro branco nestas miñas lectoras, 

nestas esfameadas, sedentas mans de TI:

  E no comenzo era, foi tan só, o verbo e a pequena

recompensa das miradas;

viñeron os achádegos e as sorprendentes conquistas,

a marabilla das descubertas,

para logo daren pasos multiplicadores, ao abeiro

da tenrura dos bicos,

para acadaren os máis altos cimos de tódolos

sabores da memoria,

viaxeira interplanetaria das mans, destas miñas mans,

deste meu tacto enteiro, consagrado a TI,

a navegar con degoiro polos intersticios da xeografía,

sen lindes, da túa alma

doce , do meu libro pleno,

ofrenda túa, neste mar, océano aberto que tén nome,

arestora, de nai, e de avoa,

meu amor!, 

  Coa súa portada e contraportada, 

co seu limiar,

coa súa trama, co seu argumento pleno,

co seu desenrolo en vivo e en directo,

co seu epílogo en curso no discurso…

  E todo, sen sabelo, estaba potencialmente aquí, 

todo predestinado, adicado a min.

Tiña o meu libro branco nestas miñas lectoras,

mariñeiras, labregas mans de terra,

de barro a se moldear a si mesmas.

  Tiña o libro branco branco nas mans.

tiña o libro branco,

tiña o libro,

o libro..!

  Todo!

Todo!..., para a eternidade,

conformado, firmado e confirmado á medida

do meu sempre difícil querer,

  a ti, meu sempiterno amor!

  (Rioderradeiro)