Escribes esas verbas sobre area
dentro dun corazón, para arroupalas;
ignoras que, co vento, anda a marea,
coma sempre, teimuda, en derramalas.
Inscribes dúas
almas, en cadea,
consontes en crecer encadeadas;
non sabes que arma o tempo unha candea
onde as mallas do amor son calcinadas.
Deseñas o TE
QUERO a voa pluma,
asinas con destreza ese apurado
xuramento de honor de namorado
ao socairo de ardor que brinda escuma…,
ao abeiro da
fe que se acostuma
a confiarlle ao mar o seu coidado.
Vivas do vendaval, da brava bruma;
fendas de desamor no teu costado.
fendas de desamor no teu costado.
(Rioderradeiro)