.- Dunha beldade quebrada.

                                  “Fomos ficando sós / o Mar, o barco e mais nós…” (Manuel Antonio)

  Soa, Vella, encrequenada

por pesadumes, por pranto,

por ter vivido quebranto;

quixérate o mar pintada,

desde ben nova, co manto

dunha beldade quebrada.

   (Rioderradeiro)