Refugando a ferradura.

                                       

O COLMO DOS DESPROPÓSITOS!

"Esta áncora (¿¡do século XVI ou XVII !?) que dende fai uns días sirve para pechar o acceso a un espazo público e que por arte de non sei quen se convertiu nun aparcadoiro privado, collina eu enganchada nas miñas redes xa fai uns anos a bordo do SIDRI ROBER..." (Manuel M. Caamaño)

Áncora de gran feitío,

Antifaz dun mundo avaro,

Atrancada sen reparo,

Escrava dun poderío.

Áncora de mar bravío

Atracada en falso alago,

Desbordada previo pago,

Humillada en montesío.

Áncora que fixo historia

E que prendeu na memoria

Resplandecente aventura,

Áncora, por singradura,

A derramar pola amura

Cobranza a pases de noria,

Refugando a ferradura.

 (Rioderradeiro)

De que han fuxir polo atasco.

Non nos deas máis a lata

Con esa mostra baleira,

Fotocopia a conserveira,

Paga, pega en alpargata,

Porque a sapiencia é barata…

Fai campaña en promoción,

Fala cos do botellón

Para enlatar a faena,

Amontoa, arma, envelena,

Que se anime o gran follón…

"Sel"…, "Leocadia"…, ¡centellas!,

Mareadas as botellas

Co cheiro do longueirón,

Proa na pel picazón

De refregarse as parellas…

Non nos deas máis latón,

Saca as sardiñas do casco,

Defende ofertas sen frasco,

Confía en confirmación

De que han fuxir polo atasco.

 (Rioderradeiro)

Que o tempo ben papa arresto.

  Estas son fabas contadas,

emulando ao caracol,

á porta, tomando o sol

coas barrigas preñadas.

  Vexo cabaces trenzados

con paciente artesanía

lucindo vimbios trabados

en primorosa harmonía.

  Máis fabas caben no cesto

que de vello está comesto

por destemplada intemperie;

  Veñan fabadas en serie,

que a fame confunde presto,

antes que o ventre se altere

  E que o corpo desespere,

que o tempo ben papa arresto.

 (Rioderradeiro)

Co seu bastón por catana.

Toma as notas no xornal

Para aforrar na libreta;

De zurdo escribe, interpreta:

-¡Insurrección cantonal..!

Mete a trote en carabina

Palabras sen calzador:

Ben precisa un extintor

Para encalmar gasolina.

Din que en galego lusista,

Con retranca loureana,

Crea, recrea, reencana

Credo revolucionista;

¡Vive Deus!, se se despista

Na tenda, por tarambana…

Que escude o cu con badana

Cando Milagros llo asista

Co seu bastón por catana.

 (Rioderradeiro)

Devolve ao mar tempo mozo.

  Con traxe de presidiario,

a vela co vento vén;

parece que lle convén

á driza o ton carcerario.

  Non lle presta ao calendario

un vendaval con cortina;

pixama a raias culmina

en porto, no relicario.

  Peirao..., fóra aloumiños,

espido o mastro de aliños,

truncado o seu alborozo,

  Sen remos, sen aquel gozo,
sen azos, no calabozo,
eivada a luz dos camiños...,

  Desbordando aos adiviños,
devolve ao mar tempo mozo.

(Rioderradeiro)