TODOS TEMOS QUE MORRER.

  (Wikipedia: Francesco Petrarca)

"Y todo el coro infantil
va cantando la lección:
«mil veces ciento, cien mil;
mil veces mil, un millón».

Antonio Machado
_________________



  Quixo, coma un gran esteta,

escribir unha cuarteta

con alma de verso en prosa.



  Quixo a musa veleidosa

esquivalo onde el procura

o manancial da cordura.



  Quixo pór no fundamento,

o calor e o sentimento,

pero afogouno a tristura.



  Quixo, para desventura,

quixo –non basta querer-

ser poeta ou parecer…



  Morreu naquela aventura;

todos temos que morrer.


   (Rioderradeiro)

¡Viva o ASnar da diarrea!

Quixo a PePeira gaivota

Devir pomba milagreira,

Voar da caluga á testa

Do Pai Noso, feiticeira,

Pousar, sen plumas, na croca,

Recrear aquela idea

Trinitaria e Jimenea

“Asociados Pedro Jota”

-Doctrinas da Conferencia-,

Urbi et orbi, COPE a copa,

Copa a COPE, sementeira:

¡Ai, crise que nos afoga..!

¡Ai, o Bush, que nos putea!

¡Viva o ASnar da diarrea!

______________________

Xogan a que son merinas.

Con tres leccións de ´humildade´

E outras tres de ´vaselina´,

O Timo ripios xeniales

Circulou pola cociña,

Coma un galano graciable,

Por unha vez, por un día,

Pola frugal amnistía

Que tamén quixo outorgarme,

Impertinente e atrevida,

A musa do debuxante

Neste reino de mentira

Onde tres churras farsantes,

Xogadas de pantomima,

Xogan a que son merinas.

ESTOUCHE ENTANGARAÑADO.

Como dixo un papagaio

Co seu saber displicente,

-Grande xuíz, competente

No quefacer literario-,

“Perpetro”, no verso malo,

O máis horrible pecado

De rimar moi malamente

O descontrol co decente,

Ouro de lei con cascallo,

E por mor dun ocurrente

“Lingua azul”do tangaraño,

Se é que xorde o pareado,

Foxe de min espantado,

Espantado e insolente,

Que estou gafado e doente,

Que estou doente e gafado,

Que estou gafado e ripiado,

Que estou ripiado e doente:

Son “Matraca”, ¡pobre xente!,

Estouche entangarañado.

¡Manda madre, Impertinente!

¡Mándache moito carallo!

SALAS DA PUÑETA.

Tres patas non fan banqueta

Se o Lápiz non a procura:

Pino branco por montura,

Casamento na estructura

Que ás cachas ben complementa:

Un Salas de treixadura

-Pisca de sal e pementa-

Pola singular dozura,

Entre febres e arrepíos,

Do viño que os cus fermentan

Nesas cubas de Albariños,

Ao son das gaitas grileiras,

Onde bailan señoríos:

Imper, Neróns, Lelos…,¡ festas!

¡Como mola o festeirío

Do Salas-Lápiz-viñeta

Da puñeta..!