domingo, 11 de novembro de 2012

Permite a vida o milagre


Permite a vida o milagre
de dar recoñecemento;
procura Louro convento
onde arestora o consagre.

Promete o día ser grato
para afondar na amizade;
provén do claustro irmandade
onde imprimir alegato.

Tódolos aquí presentes
temos cos nosos docentes,
polas leccións aprendidas,

máis débedas contraídas
que nunha placa inseridas,
por devoción dos discentes,

evocan letras candentes,
para agromar compredidas
en corazóns competentes.

(Rioderradeiro)


a  HUMBERTO CASTRO primeiro.
_____________________

Cando falou comprobamos
Que en compulsivo apurar
pretendía respaldar
de présa verbo en andamios

Pois traía recargado
o cartafol con revistas,
marcara tódalas pistas
para alancar de contado.

Parolaba sen parar:
Goya, Picasso, Colmeiro;
conversaba con Laxeiro.

Axudábate a pensar;
divertido era admirar
con el ARTE verdadeiro;


quixera a HISTORIA premiar
a HUMBERTO CASTRO primeiro.

(Rioderradeiro)



A voz de frei Feliciano.

  Hoxe, resoa en Herbón
a voz de frei Feliciano,
como en/canto franciscano
destaca nesta ocasión.

  Pola súa advocación,
Rey Pastor, como do arcano,
transfire ao ámbito humano
fórmula e demostración.

  Inda por ser concebido
poema do referido
bardo pide licencia;

  en métrica pertinente,
bravo soneto ascendente
floreza en verso cumprido.

  Permita a santa obediencia
brindar..., louvalo e cinguilo
coa flor da reverencia,

  e ao denodado docente
que foi, poder aplaudilo
de corazón, por decencia,

  por decencia e por conciencia,
por pura cuestión de estilo.


(Rioderradeiro)


Sem comentários: