terça-feira, 17 de abril de 2012

Afirmación da flor desenvaiñada ...

  

  A sede de pracer máis cobizosa

vai á fonte a por máis sede a saciala

na boca que en deserto ha desatala

en secura maior, avariciosa.


  A sede a padecer, tan ambiciosa,

propaga a combustión, tan repentina;

esgota manancial, planta, propina

devezos de beber auga abondosa.


  Sumada fame en sede, e retorcida,

á fervura do corpo incorporada,

a fereza total desenfreada...,


  Presta a tentar a sorte na embestida,

máis ardente, máis brava, e convencida 

do alento de abrasar con labarada...


  Afirmación da flor desenvaiñada .


                           (Riderradeiro)


Sem comentários: