A laranxa outonal verque vencida
Laranxada do
deus que balancea
Sobre a tona
do mar, pule a marea
E peitea de tul banda invertida.
Da pebida outonal, xorde e dá vida,
E retorna a
entallar de igual maneira,
Co mentado
funil da sementeira,
Reverdecente o ton, parto e partida.
Inculcada tal vez, ben sementada,
A pebida ancestral vai reservada
Á batalla naval, barco sen velas;
Á batalla naval, barco sen velas;
Das entrañas do mar, baixo as estrelas,
Esa espada de luz, xa fermentada,
Recalcitra mellor ás palpadelas.
(Rioderradeiro)
2 comentários:
Estás aquí recollido e bem acollido, ou iso penso:
se Zarza fosse português, e chamasse María a minha nai...
Os ofrecementos tamén funcionan á recíproca.
Sendo, como son, galego de nacíón, tamén abrazo oportugués como propio.
Agora, desde Muros, apertas.
Enviar um comentário