sábado, 13 de novembro de 2010

Polas perlas do NÓS que me coroa.

Da man deste misterio, dúas perlas;
Nas perlas, TI no EU, que te intercalas
En  min, para impostar o NÓS; recalas
E atrincheiras no alfoz onde interpelas.

Nas trincheiras do NÓS, a dúas velas,     
Velar armas -EU-TI- desenvaiñadas;
Por remendar no NÓS, reconciliadas
Nos mastros e timón, dúas subelas.

Subelas, enfiade o vento á proa;
Agarra, bergantín, ben na marea;
O soño mariñeiro vén preñado

Dos teus -que son meus- pasos sobre area,
Á ribeira, mallante, derivado
Polas perlas, o NÓS que me coroa

Dun "ego" que me afinca, e que me afoga.

(Rioderradeiro)


Sem comentários: