domingo, 27 de junho de 2010

Escribir versos sen alma.


   Zugarlle o zume á laranxa
desde a tona ata a pebida;
pola gorxa, en avalancha,
devorar fogo en bebida…

  Percibir nesa xogada
-a carta espada brandida-
que, antes de afincar, propaga
máis secura reprimida…

  Por que as rosas preferidas
medran en roseiras bravas?:
chucharlle o pelexo á espiña,
fincarlle o dente á rapina…

  Por apostar todo á nada,
perder no naipe a partida:
escribir versos sen alma…

  Quen che mandou, laranxiña,
confiar na boca en calma !?


      (Rioderradeiro)
-

Sem comentários: