sexta-feira, 19 de novembro de 2010

Pintosilgo reflectiu sinfonía


  Pintosilgo, tenor, con tal quentura,
cantou baladas tan divinamente,
tirou de trilos tan devotamente,
que lle asestou tres tiros á tristura.

  Pintosilgo asentoulle esa man dura
ao corpo do delicto subxacente,
mortificou doenzas propiamente
con arpexios e escalas da cordura.

  Pintosilgo, cantor, desde o loureiro,
apuntaloulle á peza compañía:
prendidos de alfinetes, co gaiteiro,
a frauta, unha zanfona, e o pandeiro.

  Para argallar ruadas a porfía,
arranxou de memoria a melodía…

  Pintosilgo reflectiu sinfonía
no pautado papel do seu regueiro.

           (Rioderradeiro)



1 comentário:

Tuco disse...

Non vaisas "piar" tarde, tes que deleitarnos cun libro Manuel Maria, tes que publicar O !!!!