AIREnaEIRA

quarta-feira, 24 de maio de 2023

Tan piadosos, tan divinos..!

************************

 Cariñosos, tan servís, 
carreteiros, tan ladinos,
tan piadosos, tan divinos..!

  Anda a dereita a pedir
esmolas ao proletario;
co sangue do seu salario,
serve a zurda o reprimir.

  Pon o centro a confundir
vítima con vitimario;
faciana de santulario,
hisopo de competir...

  Sinecuras ben xentís,
cabaleiros clandestinos, 
calibrando os seus caninos,
baixo palio, xabarís.

 

  Cariñosos, tan servís, 
carreteiros, tan ladinos,
tan piadosos, tan divinos..!

      (Rioderradeiro)

Brava punción enrabecha

o meu corpo asilvestrado,

o meu sangue ensarillado

pola paixón dunha mecha.

Abriu Cupido unha brecha

colosal no meu costado,

corazón convulsionado

destinatario da frecha.

Como o diaño é ferino

e chanta os dentes decote,

cumpre atizarlle garrote

de desdentar ao ladino.

Pois é estilete intestino,

rematoo con estrambote:

Santo remedio asasino!

(Rioderradeiro)

Cumpres, como cumpre á flor

perfumar cando é preciso.

Dache o corazón permiso

para desprender amor:

perfume de paraíso.

    
(Rioderradeiro)

Partiu, cal tiña vivido,

sen perseguir a riqueza,

sen agardar regalía

dun Edén, dunha Utopía,

consontes co ser nacido.

Non sublimou a pobreza

nin a vestiu de enteireza,

coma ideal de partido.

Si, profesou a nobreza

de se abrazar co oprimido.

Non traizoou, non roubou,

non se humillou, non parou

-tivo esa cabal certeza,

fundamental fortaleza-

de loitar coma é debido:

MARUXA SILVA, firmeza!,

o teu valor preferido.

(Rioderradeiro)

 *******************

  A vaga rouba da area
o corazón debuxado, 
o cozón traspasado,
de socate transplantado
no peito dunha serea, 
pola frecha de Cupido.

 No peito dunha serea
sen patria, sen apelido,
sen pe(n)sar no percorrido
dese ir e vir que solfea
no balbordo da marea
o corazón dolorido.

  O corazón transferido
pola frecha de Cupido..!

  (Rioderradeiro)