Debaixo do refaixo esta barreña.

  Debaixo do refaixo que atesoura,

abrolla o manancial que a sede ansía;

xílgaro tricolor calma ardentía,

pois zuga, pertinaz, da laga loura.

  Rebaixa do caudal, hora tras hora,

o prezo a descontar, sen garantía;

que é tempo baleirado, en regalía,

de abeberar ledicia en cada aurora.

  Enriba do lecer que se regala

habita aniñadoiro onde el manteña

a secura da voz; como se empeña,

para ser máis vivaz, en potenciala!:

  Promulga profusión de conformala:

relouca, alza a voar, finta, deseña...

  Pintasilgo, no canto, esta barreña.

  

                          (Rioderradeiro)

Prisioneiro en festín por alameda.

  
  Pode o tempo abrigar doente espera,

pode acaso seguir calado airoso,

pode iluso sentirse ata ditoso,

pode incluso vagar pola quimera;

  Que o candor do teu ser é poderoso
coma flor no xardín da primavera;

que o valor de vivir só persevera
coma alicerce en prol do primoroso.

  Que rebente, por fin, pel reprimida,

máis ardente o pracer, máis alma espida,

ventureira, veraz, crebando veda;

  Que agrande o teu querer, brindes á vida,

ao sangue redentor que a carne aleda;

que triunfe o corazón de canto enreda…

                              
                           ****
                       

  Cando abeberes nel serás benvido,

cando te albergues nel serás vencido
por narcisista espello en almoeda.   

           (Rioderradeiro)


(Wikipedia)

No corazón malversada.

(Wikipedia: Picasso)

  Torna a medrar cando parte,

perfuma fogo prendido;

xa armara lume Cupido

dun frechazo, ao dispararte.

  Tenta deterte, adorarte,

desventurada, adquirirte;

e, pola brava, invadirte

co seu querer devorarte.

  A chama remata a rima,

reprega a parte inflamada,

fumegante o nó da estima.

  Cinsas, terra devastada,

desolación...; tanta esgrima
no corazón malversada.

                (Rioderradeiro)

(Wikipedia: Picasso)

A fartura que foi soño.

  A fartura que foi soño,

esmola que o demo dá,

tira de acó pra acolá,

repunta coma retoño,

repite como maná.

  Por canto escribo de pé,

con tal altiveza poño

a cabeza dun bisoño

por revivir en quen ve

a fartura que foi soño.

 
  
  Desde a fiestra, o felino,
fite a fite -miau!-, porfía
ao rato da fantasía
que de fóra o desafía,
máis real..., luciferino.


  Fora a frauta de Haladín,
garamelo galopín,
desatino ou desafino?

                     (Rioderradeiro)

(Wikipedia)

Antes de ser corrompido.

  Por moito correr, inquedo

por demais, ben implantado,

por te sentires calzado 

no maxín, coma un tancredo,

no soño... vés disparado.

 

  A mente monta mordaza

de contención do sentido,

pon recanto comprimido

de cantautor con coraza,

calza buceira ao sufrido.

 

  Por moito correr cargado

de camiños na cabeza,

ninguén desanda a vileza

dun mundo desvencellado

do corazón da beleza.

 

  Que é vivir? Talvez volver

ao tempo inxel de nacido,

firmar co propio apelido

e de pronto esvaecer

antes de ser corrompido.

                      (Rioderradeiro)