dá tristeza criminal.

Non debería a postal

beber da cova ardentía,

que a vileza onde avalía

dá tristeza natural.

Quixo esta dor criminal
gozar da triste alegría;
máis tristeza compartía
co pecado orixinal.

Para ben e para mal, 
cravar un cravo na rumba
e implantarlle a voz da tumba
ao corazón como aval.

Non debería a postal

beber da cova ardentía,

que a vileza onde avalía

dá tristeza criminal.

(Rioderradeiro)

(Rioderradeiro)

Conforme co fragor, interferindo.

Proba esta tez do vento, que é ramaxe,

A nube desvelando a mala cara;

Ninguén sabe se empurra ou se dispara

En vaga invertebrada na paisaxe.

Ninguén sabe intención desa oleaxe

Que inflama e medra onde inventara

A chama de fogón cando repara

No lume pedernal doutra liñaxe.

A flama sobrevive derramando,

Por onda discordante derretindo,

A nube a desalmar reconvertindo

Na desleigada voz do vento airando

Que infiel solfa infernal foi transferindo;

Firma fortalecer configurando...

Conforme co fragor, interferindo.

(Rioderradeiro)

Fose miña a túa vida

http://beminvitados.blogspot.com/

Foto: b.s. / Kerala-India.2001

                     

Fose miña a túa vida 

en fértil pel sementada;

fose o tempo esa fornada

no corazón compartida;

fose a carne peneirada

polo matraz, derramada

polo cartaz, derretida;

fose, que fose apurada,

na pedra lar consumada,

con tal fervor consumida;

fose, que fose asumida
como unha flor, conformada,
transmutada, transferida
e noutra pel transportada.


(Rioderradeiro)

,

A cabalgar no azul coma luceiro.

Sentirte así, por mor do mar, na ronda

De Perceval de nave tan senlleira;

Comerlle o corazón sacral á onda

E proseguir labrando a propia leira.

Vivir así, manter raíz ben fonda

Que refugue enfundar fatal fronteira;

Ser rede, e caracol, tea redonda

De tecido afincado en sementeira.

Sentirte así, no ardor, tan combativo;

Manterte así, colmado a corpo enteiro

Referendo outonal correlativo;

Vivir así, máis Miño en máis Cebreiro,

Almirante de alfoz, fiel carcereiro

Do circo da paixón máis abrasivo:

Amor de mar, corcel corporativo
A cabalgar no azul coma luceiro.

(Rioderradeiro)

MontELouro, ¡en farol!, con valentía.

Vento de orballo vén buscando guerra

E recae en rochedo e señorío,

Compromete cartaz de montesío;

Por forza, en convulsión, falando, aterra.

Debruza proa, rebota, persevera,

Abronca, brama, abruma en mar bravío,

Ciscalla escuma, expande labrantío,

Fervorosa e febril, a nave é fera.

¡Milagre!: Un ceo azul torna galante

Co reinado da luz o seu semblante;

Convence ao bergantín, que xa velea

-Puro compás- prudente, a por badía,

Abeirar de babor: Pule a marea

MonteLouro, ¡en farol!, con valentía.

(Rioderradeiro)