A cabalgar no azul coma luceiro.

Sentirte así, por mor do mar, na ronda

De Perceval de nave tan senlleira;

Comerlle o corazón sacral á onda

E proseguir labrando a propia leira.

Vivir así, manter raíz ben fonda

Que refugue enfundar fatal fronteira;

Ser rede, e caracol, tea redonda

De tecido afincado en sementeira.

Sentirte así, no ardor, tan combativo;

Manterte así, colmado a corpo enteiro

Referendo outonal correlativo;

Vivir así, máis Miño en máis Cebreiro,

Almirante de alfoz, fiel carcereiro

Do circo da paixón máis abrasivo:

Amor de mar, corcel corporativo
A cabalgar no azul coma luceiro.

(Rioderradeiro)