sábado, 8 de janeiro de 2011

Por tempo intemporal, pola promesa.


  

  Se lle refugo ao gato o seu furado,
se lle cativo a vocación á hedra,
se lle confisco a longa pena á pedra,
se lle retiro a rella ao meu arado...

  Se me retrata o drama no entramado,
se me revira a forma cando medra,
se me rebenta o fondo cando empedra,
se me retracto do vivir soñado...

  Debruza aldraxe a miña carne acesa
fraco caudal salobre na represa
por canles de secaño derramando.

  No pulo o meu pelexo arde penando;
borralla son de eterno procurando,
por tempo intemporal, pola promesa.

  En rede, corazón: malla..., e devesa.


        (Rioderradeiro)


domingo, 26 de dezembro de 2010

Nun corazón que adorna os apelidos.


  Queda a mañán de sol embarazada
de alento dun verán tan farturento,
de tarde e de serán contentamento,
e de noite xestante de alborada.

  Queda na albura a dorna tan preñada
deste ventiño morno, ese alimento
que é semente de fol e fundamento
de veliña gaiteira aventurada.

  Ai da abella do sol, a treu, libando
as notas de color e de quentura!
Ai da tilla e temón, da arboradura!

  Os designios da luz, tan preferidos,
que o vento de solpor foi pór fiando,
"Lizgaira", "Avelaíña", deslizando...

  pola tona do mar, polos sentidos,
nun corazón que adorna os apelidos.

(Rioderradeiro)

terça-feira, 21 de dezembro de 2010

Entre as ascuas arder canto fabulo.


Toro, farta a fogueira, aflora a rima;
Tordo, sobre a figueira sobrancea;
Touro, torna ao touril, turra, tentea;
Toxo, torques no trazo que agarima.

Trazo que espido abrazo torna estigma,
Toro que no lumeiro xa serpea,
Tordo que da figueira afína a escea,
Toxo que atrapa ao touro en paradigma.

¡Árdelle o eixo ao toro que chispea!;
Collo da man ao tordo e mais ao mulo;
Tomo solfeo ao touro en compañía;

Requiro prá concerto rula e rulo.
Toxeiras orquestais bordan capea;
Toureos de salón trobo a porfía:

Entre as ascuas arder canto fabulo. 

(Rioderradeiro)
 

quarta-feira, 15 de dezembro de 2010

Enfunda o seu fulgor, funde a fiereza.

Prende na luz, remansa en man resesa
A saiva requentada esparexida;
Presto represa na presa da ferida
Furúnculo en furor de flama acesa.

Furúnculo en furor na chaga impresa,
Combate en expasión a espada espida
En reparar paixón pronta á partida;
Apreta, percherón, pola devesa...

Na cerrazón encaixa con certeza,
O garañón aproba de cabeza
Os cargos dun haber e dun debido;

Sagrario de solpor, sopro ferido
Enfaixado en refaixo de fiereza,
Tránsfuga fanfarrón enfebrecido,

Enfunda o seu fulgor, funde a febleza.

 (Rioderradeiro)

segunda-feira, 6 de dezembro de 2010

Apura a dentellada en tona breve

Archivo:Mosaico Trabajos Hércules (M.A.N. Madrid) 12.jpg
(Wikipedia)


Canto abrasa o calor da pel no estío,
Cinguido así, tan abraiado queda,
O tempo do rodicio tanto inqueda,
Como presa caudal do mar no río.

Canto abrazo cordial de fogo en frío,
Imantado tal vez pola moeda;
Porque o doblón é duro en almoeda
Na fiestra que á forza fai de fío.

Bórrame alguén o tempo máis bravío
Da febre do verán que abranda a neve;
Abrolla de costado ao meu navío

A fera intemporal que é can certeiro;
Afonda a dentellada en tona breve
Por me arrincar o ben máis verdadeiro.

(Rioderradeiro)


(Wikipedia)