Por tempo intemporal, pola promesa.

  

  Se lle refugo ao gato o seu furado,

se lle cativo a vocación á hedra,

se lle confisco a longa pena á pedra,

se lle retiro a rella ao meu arado...

  Se me retrata o drama no entramado,

se me revira a forma cando medra,

se me rebenta o fondo cando empedra,

se me retracto do vivir soñado...

  Debruza aldraxe a miña carne acesa

fraco caudal salobre na represa

por canles de secaño derramando.

  No pulo o meu pelexo arde penando;

borralla son de eterno procurando,

por tempo intemporal, pola promesa.

  En rede, corazón: malla..., e devesa.

        (Rioderradeiro)