Grazas á lei do “big bang”,
Cae da figueira a breva,
Recorta o bigote Aznar,
Baixa Bush os pés da mesa...,
A noite devén mañá,
Goberna a lúa as mareas,
Canta o grilo na camposa,
O inverno esquece ao verán,
E o verán esquece á prosa,
Vive do sol e da rosa,
Do vento,
Do monumento,
Da montaña e mais do mar...
Se o Salas fose pintor
No canto dunha mofeta,
Pintaría en bicicleta,
Subindo polo ascensor,
Unha gaita e un tambor,
E un termómetro extintor
Das febres dun mal profeta:
¡Big bang..!
