sexta-feira, 28 de novembro de 2008
UNHA PANTASMA QUE FALA.
Doe a ferida infectada
Ao enfermo que a negou,
Ao necio que a sepultou
Con artes cataplasmarias
Indignas de ser chamadas
Panacea e curación…
Doe o mal que medra e chaga,
E afonda, cando avasala,
Polas canles da traición
Iso que chama razón
O Nerón das labaradas,
Afamado campeón,
Deslinguado fanfarrón
Da GaliZa desleigada,
Un pallaso de cartón,
Unha mala imitación,
Un catarro, o xarampón,
Un cateto, unha empanada,
Un corte de dixestión,
Un espectro, unha pantasma,
Un diaño toleirón…
__________________________
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário