Os ceos contaminou.

Penteou cabelos Salas

Co machado de Nerón;

No pelo fixo unha raia

Moi xentil, ben apañada;

Abriulle un ventilador

Ao calcetín do cerebro;

Profesou botafumeiro

Do ASnar e do rapeiro

Don Mariano Rajoy;

Sentou praza non torreiro;

Pintou de “incenso” o lumeiro:

Os ceos contaminou...

AVE DE PAPEL TIMBRADO.

É forte en ortografía;


Historiador consumado,


Fabulador asociado


Ao sabor da naftalina:


Rato lector do pasado,


El salvou a astroloxía


Mediante a fe no meigallo


Imperial da NEuROnía;


Un peixe fundamentado


Nos segredos da cociña


Do cociñeiro Arguiñano;


Coma bombeiro, incensario


Familiar da gasolina;


Un luthier da economía


Conselleiro de Traballo


Ou Ministro na Arxentina.






Este indiano tan honrado


Atracou por Portisín


Laureado gachupín,


AVE de papel timbrado.


________(Rioderradeiro)_______________

SEXA O VIVIR ESPERAR.

Fose o do mazo formiga,

No canto de ser cigarra;

Fose o oxectivo gardala,

Sen cortar a sintonía;

Fose o comer mal dun día,

Compartir, mala xornada;

Fose o todo igual á nada,

Competir, motor da vida;

Fose o bigote unha espada,

O seu dono un capitán;

Fose o peto, gran a gran,

Inflamando en grande espiga;

Fose hoxe sempre mañán,

Cabaceira ateigadiña;

Fose o vivir aforrar,

¡Aforrar..!, que nos bendigan

Con un carozo sen pan.

UNHA PANTASMA QUE FALA.

Doe a ferida infectada

Ao enfermo que a negou,

Ao necio que a sepultou

Con artes cataplasmarias

Indignas de ser chamadas

Panacea e curación…


Doe o mal que medra e chaga,

E afonda, cando avasala,

Polas canles da traición

Iso que chama razón

O Nerón das labaradas,

Afamado campeón,

Deslinguado fanfarrón

Da GaliZa desleigada,

Un pallaso de cartón,

Unha mala imitación,

Un catarro, o xarampón,

Un cateto, unha empanada,

Un corte de dixestión,

Un espectro, unha pantasma,

Un diaño toleirón…

__________________________

NON TÉN CURA…

Falar de tonto cabal

Sen perder a compostura,

Proclamar esa finura

Do cabestro universal

Que fai da mente adival

E da lingua unha armadura

Cos complexos sen mesura

Que non é quen de afogar

A necidade e a amargura

Do cretinismo animal:

Eis a parte neuronal

Do Nero que aquí pulula.

¡Pobre Nero!, non tén cura,

Nin tampouco sacristán.