CHAMARASE XESÚS

CHAMARASE XESÚS
____________________


Xosé coida do Neno,
María lava,
O boi e máila mula
Quéntanlle as pallas.

Cando os pastores cheguen
Cos agasallos,
Hanlle canta-los anxos
Pra despertalo.

Ó desperta-lo Neno,
Faise un silencio:
Caen axeonllados
Ante o misterio.

-Este Meniño noso,
Tan cativiño,
Chamarase Xesús,
Deus redivivo.

BALTASAR

(Baltasar, como indíxena americano, nunha pintura
 portuguesa de comezos do século XVI, Wikipedia)


  Meniño de Belén..!
Eu quero velo,
pousalo no meu colo
adormecelo.

  -Adormecelo!


 Cara aló vou axiña,
no meu camelo,
cos máis ricos tesouros
dos meus desvelos...

  -Dos meus desvelos!


  Ouro, incenso e mirra
hei de ofrecerllos
a ese recén-nacido
onde habita o misterio.

  -O gran misterio!


  Eu quero velo,
eu quero adormecelo,
pousado no meu colo,
adormecelo...
Cos meus desvelos,
a ese Meniño-Deus
onde habita o misterio.

  -O gran misterio!

         
             (Rioderradeiro)

.- EMMANUEL.

 (Belén de area, en Canarias)


   A estrela que nos guía

colle rumbo a Belén.

Polo camiño aberto

vai deixando un ronsel

de ouro, de incenso..., mirra!,

e os anxos tecen nel

un canto de esperanza,

gabanza do Emmanuel

-Mesías, “Deus-connosco”-,

que acaba de nacer.


   Cando a Belén cheguemos,

habémoslle ofrecer

os prezados tesouros

reforzados coa fe.


   Anxeliños, cantade:

                                                 -Amén!
                                                                -Amén!
                                                                              -Amén..!



                       (Rioderradeiro)



(Foto Quin Muros Negreira)

¿QUEN TE QUECERÁ, MENIÑO?

¿QUEN TE QUECERÁ, MENIÑO?
_______________________________



Se o Neno Xesús nacese,
Decembro, na madrugada,
Dádelle albricias ó vento,
Pregoeiro a pregoalas…
Se o Neno Xesús nacese…

-¡Meu coitado, meu meniño!,
¿Quen te quecerá nas pallas?


Se o vento dá a Boa Nova
E os Pastores a escoitaran;
Se os Magos, cos seus presentes,
O adoran e o agasallan…
Se o Neno Xesús nacese…

-¡Meu coitado, meu meniño!,
¿Quen te quecerá nas pallas?


Se o Neno Xesús nacese,
Folerpa de neve, branca,
Branca como Branco berce,
E sobre o brancor, xeada…
Se o Neno Xesús nacese…

-¡Meu coitado, meu meniño!,
¿Quen te quecerá nas pallas?


Se a folerpiña de neve
Devén divina ó pousala,
Transmutada no Meniño;
Se os Anxos cantan e o gardan…
Se o Neno Xesús nacese…

-¡Meu coitado, meu meniño!,
¿Quen te quecerá nas pallas?


¿Anxos, Pastores e Magos,
Eles saberán quentalo?

-¡Ouh, vós, mula e o boi, co alento...!
¡Co voso alento enmeigado!

POIS TÉÑOLLA PROMETIDA...

Pola estrela, e o meu ronsel...,

vou pola estrela a Belén.

Pois téñolla prometida,

para cando naza, ao neno,

ninguén me roube o segredo:

gardo unha estrela escondida

no canto daquel penedo..!

Xesús, Xosé, e María,

vou pola estrela, que é miña.

Pola estrela, e o meu ronsel...,

vou pola estrela a Belén.

(Rioderradeiro)