Romance dun calcetín.

CxG no pactará con el PP en Muros y pone condiciones a los socialista.
La renuncia de Caridad González es algo innegociable para Compromiso. (http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/)

  

  Fanfarria, farsa inconfesa;

o rollo que nos enrolla

no ten máis volta de folla

que destapar a sorpresa.

  ¿Pecha Cancelas a artesa

de Muros como lle antolla?;

¿promove o demo outra escolla

de dirimir alcaldesa?

   Teatro enriba da mesa;

a do sofá nin se molla.

Dinos, don Juan, ¿a abadesa

que coida a vista é birolla?

  Puro esperpento, sandeces

en lances de folletín;

cambio de garda en fortín,

como pasou tantas veces.

  Como pasou tantas veces,

romance dun calcetín...

  (Rioderradeiro)

Polo prezo, despreza a fermosura.

  Vinde render tributo á linda rosa
que en maio debruzou sobre a silveira;
ningún lugar mellor que unha camposa
para manterse a salvo na roseira.

  Mirádea medrar, como se expresa,
como o botón devén bico da póla,
como, á maduración, murcha de présa,
como perde poder, como se inmola.

  O efémero do aroma é quen te alcanza,
a forza do recendo é quen te inspira,
a corola sedenta de esperanza,
o mato onde ela esperta, onde ela expira...

  A derrota da rosa da frescura,
polo prezo, despreza a fermosura.

  
  (Rioderradeiro)

Marcelo, tan real, tan arroupado.

(A Marcelino García Lariño -Marcelo da Rabela-,
IN MEMORIAM).
_________________________________________


  Partes, hoxe, de aquí; levas, amigo,
historias que contar da vila, en verso;
a Parca te convoca...; ese reverso
de ancestros, celestial, cumpre contigo.

  Historias que contar... Finou a espera
dos veciños do alén para escoitarte;
todo vai devagar nesoutra parte
perpetua onde o vivir non desespera.


  Andas de recepción, atarefado
compondo e perfilando unha espinela;
á escoita está San Pedro, interesado
nunha versón facsímile a capela.

  Ti sempre muradán, tan da Rabela,
Marcelo, tan real, tan arroupado.


(Rioderradeiro)

As rendas da alternativa.

  Beben do zume da terra

azos de sabedoría;

por canto o Bloque se aferra

e apunta á soberanía.

  Queren arrincar da pedra

do Muros de cantería

tódolos vicios da hedra,

rampante calcomanía.

   Herdades, hoxe, o ronsel

da estrela que, sen cuartel,

fai branquiazul combativa. 

  Abandeirade o cartel,

mozas e mozos, corcel

da nosa esperanza altiva.

  Confiámosche, Manuel,

as rendas da alternativa.

           (Rioderradeiro)

A súa man no teu peito.

   Vive o traidor de tal xeito,
resentido, enrabechado,
coma alacrán, infectado
dun Xudas insatisfeito.

   Campa, malandro, maltreito,
deglutindo vilanía:
como ha cobrar plusvalía,
recargo do seu despeito.

   Rega, malvado, esa espiña,
e relambe ese desgusto;
proba no humilde e no xusto
as propiedades da tiña.

   Fogo de inferno, de feito,
a súa man no teu peito.

   (Rioderradeiro)