obediente ao capital.

  Destaca esta forza bruta,

en forma de bacanal,

sobre o decreto total

que o directorio orquestral

alzou con man disoluta

nunha cumprida minuta,

como se fose cicuta,

á páxina principal

da veciñanza que imputa

para verter, impoluta

ás portas dun hospital,

desolación absoluta,

porca miseria, en Calcuta,

reverente ao capital,
reverdecente puñal
reincidente en disputa.


  -Cousas da radio, Raquel.
-Que cousas, dona Saleta?
-Cómpre engordar a dieta
adelgazando o pastel;
ponlle ao gato un cascabel:
WHISKERÍA de etiqueta.

(Rioderradeiro)

noutro poema en cartaz.

(Wikipedia)

 De tantos bicos que dás

sobor das nubes de feito,

uns calafríos a eito

baixan e soben estreito

e desregulan compás

que endozara Ferabrás

de lenitivo en barbeito;

vas, curvilíneo, dereito,

en circunloquios, audaz,

lazos e argucias por treito,

o verso libre anda ergueito,

e así consumas, rapaz,

arte amatoria, locuaz

por tantas frechas no peito,

falemos claro, sen xeito,

noutro poema en cartaz.

  De tantos bicos que dás,
bates co morro no teito,
deixas o corpo tolleito,
como ensumido, sen gas...

  Como ensumido, sen gas...,
debruzante en cadaleito.

 (Rioderradeiro)

(Wikipedia, Hans Baldung (c. 1520).

de anfiteatro a castelos,

                                                                      (Nieves Formoso Vidal)

  Pola secura, a desgana,

turistas, coma camelos,

desfilan en caravana,

de anfiteatro a castelos,

ata a raíz dos cabelos,

reconquista castelana,

ás costas do mar aberto,

con escudo e con catana,

todo argüído e cuberto

e resumido en acerto

polo doctrina cristiana;

á sombra dunha espadana,

abro os oídos, desperto,

escoito  o canto liberto

da Galiza soberana

que só lle debe ao deserto

ignominia e mala saña,

conquistadores ladinos,

fracasados asesinos

do imperialismo de España.

        (Rioderradeiro)

(Nieves Formoso Vidal)

Teño a conciencia tranquila.

  Precipitei polo abismo

a inmensidade da pena;

ao quebrantar a condena,

divorcieime de min mesmo.

  Divorcieime de min mesmo,

esnaquicei a cadea;

só me quedou para escea

a máscara do cinismo.

  A máscara do cinismo

e esta mirada de harpía

que te alcanza e te adobía;

practico o canibalismo.

  Practico o canibalismo,

bebo o teu sangue en tequila,

adoro o capitalismo,

o consumismo, egoísmo…

  O consumismo, egoísmo…

Teño a conciencia tranquila.

  (Rioderradeiro)

pois téñoo enteiro asumido.

  Fluxo-refluxo na praia

que, de tan lonxe, está preto,

cobra memoria, é concreto,

rende en mallante atalaia.

  Como remonta por dentro

e reconstrúe en muralla,

como en continua batalla

vou de escalada ata o centro.

  Tocou vivir o vivido,

foi por un tempo domado

discernimento atrevido;

  Ter soñado e ter sufrido

fundou futuro en forxado

pola orfandade influído;

  Sometimento asumido,

non me magoa o pasado,

pois téñoo ben admitido...,

  Acoplado, incorporado
ao meu acervo, adherido.

   (Rioderradeiro)