Deixe en min de padecer.

(Foto de Maria Teresa Mayo Freire)

¡Ai!, de ademán, divertida;

¡Ai!, por prestancia, princesa;

¡Ai!, por ventura, promesa;

¡Ai!, para ti, prohibida.

 

Que se alporiza a muller

Con tal degoiro en gabanza ,

Que se desboca a esperanza

Que te vai comprometer.

 

¡Ai, amor do amor prendado

E doente namorado

Da beldade e do querer...!

        

¡Corazón, non pode ser..!;

Que este vello embelecado

 Deixe en min de padecer.

(Rioderradeiro)

                                                     (Wikipedia)

Daquel pe(n)sar que desdeño.

  Por que matina contino?

Pecha os seus ollos tal vez

para artellar sen dobrez

o repertorio felino?

 

  Que pensa o gato? Misterio!

Ningún gato comentou

nin sequera intercambiou

comigo palabra, en serio.

  Dos dous meus gatos reteño

un cavilar recatado,

un ecoar recalcado

  Da pregunta onde deseño

por resposta un duplicado

daquel pe(n)sar que desdeño.

           (Rioderradeiro)

Da fenda desacougada.

   Incontinente en buraco,

Reservatorio imperante

Plenamente desbordante,

Baleira en solfa o seu saco.

  Non é falacia a factura

Para folgo insatisfeito,

Que a fonte enfía de feito

Por fornecer a fractura.

  De todo aquel falso encanto

Que deixou firma afincada,

Transfire desenfreada

  Afronta do desencanto:

Quebrantos cobren recanto

Da fenda desacougada.

(Rioderradeiro)

Permite a vida o milagre

Permite a vida o milagre

de dar recoñecemento;

procura Louro convento

onde arestora o consagre.

Promete o día ser grato

para afondar na amizade;

provén do claustro irmandade

onde imprimir alegato.

Tódolos aquí presentes

temos cos nosos docentes,

polas leccións aprendidas,

máis débedas contraídas

que nunha placa inseridas,

por devoción dos discentes,

evocan letras candentes,

para agromar compredidas

en corazóns competentes.

(Rioderradeiro)

a  HUMBERTO CASTRO primeiro.
_____________________

Cando falou comprobamos

Que en compulsivo apurar

pretendía respaldar

de présa verbo en andamios

Pois traía recargado

o cartafol con revistas,

marcara tódalas pistas

para alancar de contado.

Parolaba sen parar:

Goya, Picasso, Colmeiro;

conversaba con Laxeiro.

Axudábate a pensar;

divertido era admirar

con el ARTE verdadeiro;

quixera a HISTORIA premiar

a HUMBERTO CASTRO primeiro.

(Rioderradeiro)

A voz de frei Feliciano.

  Hoxe, resoa en Herbón

a voz de frei Feliciano,

como en/canto franciscano

destaca nesta ocasión.

  Pola súa advocación,

Rey Pastor, como do arcano,

transfire ao ámbito humano

fórmula e demostración.

  Inda por ser concebido

poema do referido

bardo pide licencia;

  en métrica pertinente,

bravo soneto ascendente

floreza en verso cumprido.

  Permita a santa obediencia

brindar..., louvalo e cinguilo

coa flor da reverencia,

  e ao denodado docente

que foi, poder aplaudilo
de corazón, por decencia,

  por decencia e por conciencia,
por pura cuestión de estilo.

(Rioderradeiro)

Sen dentes, tan bonitiño.

 "Mais vale unha promesa de "futuro perfecto" que a lembranza dun "pretérito imperfecto"
Dicía Unamuno que "o progreso consiste en renovarse" (Manuel M. Caamaño )


En alas dun futurible

Cabalga tempo imperfecto;

Presente, sempre incorrecto,

Consómelle o combustible.

Cambia o vento, incorrexible,

A dirección do prospecto

E receita ao intelecto

Un proxecto incombustible.

Impaciencia innovadora

Non dormirá nos loureiros,

Tirando azos lareteiros

Da cabeza cantimplora,

Encabezará arestora

Pensamentos verdadeiros

Que han arredar, sen demora,

Ao curricán pola eslora,

Galizoland dos PPePPeiros

(Riderradeiro)

"Non me tolees, Manuel 
coa túa criptografía.
Non te asemelles a aquel
mestre da "demagoxía".

(Manuel M. Caamaño )


Se por ter tal teima inculta

Apañei demagoxía,

O sabio que me avalía,

Cando me acolla en consulta

Recargue de plusvalía,

Compromisaria da multa,

Meu Deus, a sabedoría

E deixe medio vacía

Unha ignorancia xa estulta

Que desborda a teimosía.

A miña causa tan “cuca”

Nunca me deu de comer

Nin tampouco quixen ser

Demandante de manduca,

Así que podo perder,

Fronte ben alta, farruca,

Leal ao meu parecer,

Sen traizoar por “caduca”.

(Rioderradeiro)

"Coma ghatos enxaulados
Coas uñas e cos dentes
deféndense os resistentes
guerrilleiros do pasado."

(Manuel M. Caamaño)

Con palabra incontinente

Á vista de tanta xente,

Profetizas tal futuro

A quen magoa o presente;

Coma meniño inmaduro,

Visionario barulleiro

Convertido en pitoniso,

Falas con tan pouco siso,

Que destapas o sonriso

Do meu pe(n)sar retranqueiro.

(Rioderradeiro)

"Non se come de ilusións.
Ben o sei, querido amigho.
Mais xantar do que é reseso
é non ter moi ben o seso,
nin coidar do corazón."

(Manuel M. Caamaño )

Axornamento en butaca

Encarreira discordar,

Reforma sen reformar,

Peitea ideas con laca,

Colle folla de afeitar,

Ponlle un antifaz de armiño,

Pule argumentario aliño,

E déixome impresionar,

Porque no espello adiviño

Que son cadelo mansiño

E non me acae o ladrar,

Sen dentes, tan bonitiño.

(Rioderradeiro)