Permite a vida o milagre

Permite a vida o milagre

de dar recoñecemento;

procura Louro convento

onde arestora o consagre.

Promete o día ser grato

para afondar na amizade;

provén do claustro irmandade

onde imprimir alegato.

Tódolos aquí presentes

temos cos nosos docentes,

polas leccións aprendidas,

máis débedas contraídas

que nunha placa inseridas,

por devoción dos discentes,

evocan letras candentes,

para agromar compredidas

en corazóns competentes.

(Rioderradeiro)

a  HUMBERTO CASTRO primeiro.
_____________________

Cando falou comprobamos

Que en compulsivo apurar

pretendía respaldar

de présa verbo en andamios

Pois traía recargado

o cartafol con revistas,

marcara tódalas pistas

para alancar de contado.

Parolaba sen parar:

Goya, Picasso, Colmeiro;

conversaba con Laxeiro.

Axudábate a pensar;

divertido era admirar

con el ARTE verdadeiro;

quixera a HISTORIA premiar

a HUMBERTO CASTRO primeiro.

(Rioderradeiro)

A voz de frei Feliciano.

  Hoxe, resoa en Herbón

a voz de frei Feliciano,

como en/canto franciscano

destaca nesta ocasión.

  Pola súa advocación,

Rey Pastor, como do arcano,

transfire ao ámbito humano

fórmula e demostración.

  Inda por ser concebido

poema do referido

bardo pide licencia;

  en métrica pertinente,

bravo soneto ascendente

floreza en verso cumprido.

  Permita a santa obediencia

brindar..., louvalo e cinguilo

coa flor da reverencia,

  e ao denodado docente

que foi, poder aplaudilo
de corazón, por decencia,

  por decencia e por conciencia,
por pura cuestión de estilo.

(Rioderradeiro)