segunda-feira, 23 de julho de 2012

De irredento cabreado.

Añadir leyenda

  Como recobro as razóns

da proba cargada en fun

“cogito (máis) ergo sum”,

descartando as ilusións?

 

  Por que lle apunto a quen son

as cousas que nunca quixen?;

por que esas sombras me aflixen,

enloitando o corazón?

 

  De volta, en camiño andado,

a cegas, por apalpado,

quen non soubo acometer

 

  A vida como pracer,

polo vieiro apropiado,

é  incapaz de comprender 


  Diferente  proceder 

de irredento cabreado.


   (Rioderradeiro)


Añadir leyenda

Noutro caderno rival.



  Por un detalle insultante
servidor dunha malicia,
apodérase avaricia
do corazón arrogante.

  Basta na vida un instante
para corromper caricia,
tórnase ao punto estulticia,
porque aparenta importante.

  Simple detalle final:
do caderno orixinal,
contracorrente sacando,

  As horas vanse adaptando
con tintes de carnaval,
decontino ilas copiando...

  Noutro caderno rival.

           (Rioderradeiro)


sábado, 21 de julho de 2012

Os ghaivotos que aPPestamos


Polas ghaivotas sentimos,
Polas ghaivotas vivimos,
Polas ghaivotas votamos,
As ghaivotas preferimos
Porque con elas probamos
A merda que consumimos;
Coma PPaixocos soñamos
O mundo que aPPetecemos;
Deus da banca veneremos,
Se con “burca” rescatamos
Do furado onde taPPamos
Con lume tales extremos.

¡En que líos nos metemos
Os ghaivotos que aPPestamos!

(Rioderradeiro)



sexta-feira, 20 de julho de 2012

Con tesoiras Mariano


Ghracias a Deus que cheghou
Con tesoiras Mariano
A podarlle á banca o ghrano
Que das costas trasvasou,
Por botín, a Case/ano.

As ghracias que acometeu
Por un bo rato Montoro
Son chocolate de loro
No furado onde meteu
Con Ghindos a Pel-de-Touro. 

O demo dille a Caín
De acabar co seu irmán,
Abel agradece a man
De quen pon firma ao seu fin
Con queixada de refrán.

(Rioderradeiro)



(Wikipedia)

Foi desangrar corrosivo.

 
  
  Porque estou dentro da espada
que me traspasa a cotío,
son tizona e desafío
na mente desenfundada.

  Porque me recollo en nada
a baleirar no baldío,
nada engado e nada fío,
pois derrameime envaiñada.

  Non gardo porque non vivo,
non vivo porque me embalo,
non son quen de imaxinalo

  No meu haber negativo:
a vida, máis que regalo,
foi desangrar narrativo.

(Rioderradeiro)