Repasando a propia historia.

 “On ne philosophe pas pour passer le temps, ni pour faire joujou avec
 les concepts: on philosophe pour sauver sa peau et son âme.”
 ( André Comte-Spoville: “L´amour la solitude”)

Sentir que a pena te esgana

É furgar pola memoria,

Verquer remorsos na noria,

Cazalos con cerbatana

Repasando a propia historia.

(Rioderradeiro)

http://diariosdeunabicicleta.blogspot.es/

Noutra terra o teu cantar.

_________________

Sendo Galiza o fogar,

Ignoras o que é soñar

Porque soñando xa vives;

Despertas cando concibes

Noutra terra o teu cantar.

(Rioderradeiro)

Abraza en vela a badía.

  Navega sen lei nin vento

embozado en valentía,

abraza en vela a badía

e deixa o mar sen alento

encalmada a marusía.

             

  Nos soportais brega agora,

axita en mans valemento,

desborda en barba argumento

curricán do mar de fóra

Recalcando o pensamento.

  Embozado en valentía,

abraza en vela a badía.


  Navega sen lei nin vento
e deixa o mar sen alento...

        (Rioderradeiro)

Concelleiros de cartón.

Tiñamos representantes,

Tridente en Corporación,

Colados coma cordón

Polo calzado campantes,

Prófugos pola intención,

Póstumos determinantes

Dun sintagma de salón

Que agora creo que son,

Sen siglas relacionantes,

Tres vasos concomitantes

Cambistas de condición,

Rentistas reconfortantes,

Trobeiros recalcitrantes

Concelleiros de cartón.

(Rioderradeiro)

LONGARELA, fluvial, tan mariñeiro...

  Paga en prata cabal o seu camiño,

pasantía en peaxe..., auga doncela

recollida por canle a cantarela,

devolta por rodicio en remuíño.

  Colle impulso, profesa longa arela,
devoto mendicante peregrino;
invocando aos finados decontino,
pois VILARES mantense en sentinela.

  Busca Axito, respira, e baixa á Braña,
á Lagoa-funil, brinda ao cruceiro:

borboriña oración, verque no Ungüeiro...,

  Convencido en seguir Santa Compaña

no balbordo limiar, que ben se apaña

LONGARELA, fluvial, tan mariñeiro...,

  Müiñeiro do mar con tanta maña.

       
            (Rioderradeiro)