MUROS leal, sen cancelos,

  Pensouno en Valdexería,

consultou con MonteLouro;

para investir tal tesouro,

levantou MUROS na ría.

  Quen puxo a pedra non quixo

no corazón pór muralla,

só resumir na medalla

dos muradáns canto fixo:

  Rúas de nomes pomposos

en rueiros portentosos 
na humanitaria; primores!

  Canta Oroso e Cruz de Pelos,

canta Baño e Miraflores,

campo de Cortes…, cantores!:

  Nobre, leal, sen cancelos,

MUROS triunfal, sen castelos!

                               (Rioderradeiro)

No peito, coma canguro.

  O corazón co que falo,

pragado de cicatrices,

pespunta tales matices

que alcanzan todo o que calo.

  Polo silencio intercalo

irrefreables deslices,

irredentos, infelices,

que ecoan polo devalo.

  Se calo, porque me apuro

a galopar contra un muro,

cabalgando en clavileño...,

  Psique viral, vacuo enxeño,

pois en comercio inseguro,
tralo demudado empeño...,

  Non aseguro o que teño

no peito, coma canguro.

           (Rioderradeiro)

 
(Wikipedia)

Cabaleiro…, e celestino.

Competir por esquirol

Só convence ao submarino:

Contubernia en caracol,

Periscopia en ollomol,

Pastorea en langostino.

Moralista libertino,

Ético irmán do charol

Tuneado no formol,

Subastado co porcino,

Comparado co caprino.

Casamenteiro do sol,

Cabaleiro…, e celestino.

(Rioderradeiro)

Morte ao leal centinela!

Louvanza da traizón.
(a considerar en segunda lectura)
    _____________

  Se á traizón lle cambian nome,

no canto de traidoría,

deslealdade resome

refugallo en quen consome

confortable felonía.

  Se a traizón trae ardentía

e prende en tripa o recado,

con ese lume arengado

abastece a tubería

que suministra ao mercado.

  O felón de sancristía

bendice vento inventado,

faiche na vela furado,

tinxe de sangue badía,

arriba, vén revirado...

  Que a perfidia é teimosía,

ten un brincar da estornela,

ten voltas de virandela,

pon no verbal vilanía,

é ponzoñenta en por ela.

  
  Arma a boca o deicida
coa prata recibida;
abre co bico portela:
trinta denarios parcela.

  Viva o Xudas suicida!

Morte ao leal centinela!

              (Rioderradeiro)

- Pór arado a labrar... no bo sentido.

 

  Se o mal de ausencia, amor, intercalara

nesta dor de existir, e resistira,

na mesma clave, igual, eu revivira

fardelo a percibir en canto a(r)mara.

  Tal desventura, así, multiplicara,

e en tal desgraza, así, repercutira

na potencia voraz que se revira

e volve a enmudecer cando murchara.

  Ausencia que me apena e me socava,

anguria de saber que todo acaba,

áncora de encarar o malvivido...

  Non se esgota fachuco agradecido,
pois pretende endozar a chaga escrava

e combater a sombra onde acampaba...

  Para cegar a dous co seu fluído:

labarada a labrar... no bo sentido.

                         (Rioderradeiro)