Plantaran lume... ata ao mar.

 

  Bombeiro bota a voar,

elevando destramente

un “canadier” dependente

dunha cana de pescar.

  Nave cisterna, no ar,
verte do ventre semente;

do feito, seguidamente,

rompe, chuvasco, a chorar.

  Viñera vento soprar
nunha faísca inocente
que, chamizo impertinente,
dera en dardo, en perpetrar...

  Mil lapas desenfreadas,
fauna e flora desoladas;
-combustible-comburente-
piromancia secular...

  Só conciencias deturpadas,
só demencias desatadas,
na Galiza, tan paciente,
plantaran lume... ata ao mar.

          (Rioderradeiro)