sexta-feira, 13 de abril de 2012

Xermole en Sol, debuxe outra xornada.



  O ceo azul que da inocencia vive,

a luz limiar, que se impacienta e morre,

repercute en puñal, pulsa, percorre

pergameo do mar onde subscribe.

 

  Contumacia, talvez sendo mentira,

do tecelán dese obradoiro agroma

xoguete de amencer cando se asoma,

botín de Poseidón cando el se admira.

 

  Menos candor, a tarde alí caída,

menos vigor, a luz morna enloitada;

cadaleito e matraz, urde, valida,

devolve anil da bóveda invertida...


  Resurrección, semente profundada:

xermole en Sol, debuxe outra xornada.


                                (Rioderradeiro)


Sem comentários: