Para logo, do azul, desenfundala.

  















  Senlleiro remador, tapizas sombra,

vogas, limpo labrar, co mar de cara,

solpor que te prendeu xa non repara

neste teu calcetar tecendo alfombra.

  Senlleiro remador, foxe penumbra

cando asalte traizón, porque tén vara

de castigar sen dó, se te acapara

a refrega final que te deslumbra.

  Meu remador, na tarde deslucida,

en mar maior, por noite desvalida,

vogar co vento en borda é rebentala,

  Meu remador, nos cons atormentala,

a vida a confiscar para afundila,

como espada, no mar; pois afincala

  En pélago, se cadra, é confundila,
para logo, do azul, desenfundala.

 (Rioderradeiro)