Caes, tarde; outra vez, cingues perigo
de afogares ao son da marusía;
enxordeces a luz; por ardentía,
ansías incendiar campo inimigo.
Caes, tarde; en tropel, cargas castigo;
serán, no anoitecer, prende, porfía
na cerrazón de ver tanta manía
cegadora dun sol que vén de antigo.
Caes, tarde; outra vez, funil de albura
ben propenso a plantar na sepultura
a semente da luz que se resgarda.
Caes, tarde; en tropel, hoxe, espingarda
apuntando Astro Rei con partitura
dun coro maxistral de anxos da garda.
Caes, tarde; ás de tres, pozo en poxigo,
semente de vencer, que vai contigo.
(Rioderradeiro)
Sem comentários:
Enviar um comentário