Das velas, do vaivén..., da bota/dura.

  Pois a vida albiscou, involucrada,

relato ao pé da letra tan cumprido;

pois caínzos no carro, en apelido,

pola carta cabal, vela inflamada.

  Quen soñara vivir vida inventada

en clave de labranza, e de aventura,

suliñou navegar, pór singradura

trala prenda de amor inveterada.

  Ter facenda e muller e catro fillos

con fogaza de pan en cada brazo,

e un septeto de netos no regazo...,

e a carón da lareira, os acubillos.

  Tempo teceu temperos e sarillos;

o vento derramou froita madura:

  cobrou, de corazón, na calentura

das velas, do vaivén..., da bota/dura.

   (Rioderradeiro)