- Feituqueira de seu, da especie humana...

  Feituqueira, disque, no azul espida

e na vaga maior nave en verea,

polo lombo do mar vindo abducida

entre ourixos e cantos de serea.

  Feituqueira, disque, vaga espelida

do mallante que arrola onda en cadea

e na rada do alfoz pousa a belida

co carrusel triunfante da marea.

  Veleira, garda o verso sen tardanza.

Quen requintou o ritmo e  maila rima?

Veleira, pole estrofa onde agarima.

  Quen lle crebou timón á soberana?

A dorna funda en quilla outra mudanza.

Quen lle ha negar máis pan á máis galana?

  Feituqueira no mar, bela en tarima:
Feituqueira de seu, da especie humana...

            (Rioderradeiro)