OS TEUS VERSOS SON NOSOS

OS TEUS VERSOS SON NOSOS
(Recordando a Antón Avilés de Taramancos)
____________________________
Xa non son teus os versos
Que soñaras;
Xa non son teus os versos,
Que son nosos;
Nosos son os camiños
Da esperanza
E este ceibe verdor
Da Galicia enmeigada.

Nas túas fantasías
Falaron as montañas,
Medrou o mar nas rías,
E aquela outra patria,
Por ti tan ben querida,
Adonouse da tasca,
A do Tapal de Noia,
Esa que te inventaras
Para acouga-los soños,
Como Ulises, na Itaca.

Nós, máis ricos agora
Coas túas herdanzas
No sitial da memoria;
Ti, capitán das almas,
A descubrir infindos
Horizontes en calma.

Xa profesas beleza,
A beleza sen mácula...
Nesa nova Galicia
Vas de Santa Compaña.

Nós, máis ricos agora,
E máis pobres, pois faltas.