Careto de cara dura!

  Cilíndrico na estructura,

cónico polo tellado,

coma fortín afincado

de fidalga compostura.

  Delirios, soños de gloria!,

a caciquil por cultura,

a medieval por natura

dobra neuroses na noria.

  Amarra tempo de euforia,

que enfría en estancia escura;

que é ben pérfida a memoria

cando a cachola a supura!

  Para ennobrecer historia

de batallas sen vitoria,

blinda, enverniza armadura,

enaltece esa loucura...

  Toledana espadachina,

é florete, é florentina,

é mandobre, e malandrina...

  Careto de cara dura!

  (Rioderradeiro)

Dentro dun ano, do olvido.

((Xosé Sendón Caamanho)

  Non chores, non está morto;
Facundo só está dormido;
o carnaval despedido
ha regresar a este porto,
dentro dun ano, do olvido...

   (Rioderradeiro)

Dentro dun ano, a vampira?

(Velatorio da sardiña, por Antón Lameiro)



  Unha chalada completa
debruzou cheiros con ira.
A descalzada interpreta
ou na coroa etiqueta
a unha covarde que expira?
O cadaleito é mentira!?

  Contaminante mofeta!
Cando un talón se retira?
Toda maldade secreta
finxe deceso, delira
dunha maneira discreta
polo zapato que estira.

  Camuflaxe de careta?
Catalepsia de Palmira?
Purga no pulso e respira?
Pódese pór a dieta,
pode volver á calceta,
dentro dun ano, a vampira?

  O tacón de tafilete
ten vocación de retrete.

  Renovación da tarxeta?

  (Rioderradeiro)

(De Bernard Picart, Wikipedia)

Nun laberinto que asombra.

(de Antón Lameiro)

  Unhas medias rebaixadas
fan morcillas ben repletas;
por nocellos desbordadas,
as pantuflas, tan coquetas,
non parecen descaradas.

  Tretas, babuxas á parte,
fóra, de golpe, a cordura,
fervente a temperatura,
disfrázate co teu arte
nos pés desta criatura.

  Irreverente control,
fogar en caricatura
de personaxes na sombra,
tira dos fíos, guiñol
de vermes baixo da alfombra...,

  cohabita, en caracol,
nun laberinto que asombra.

  (Rioderradeiro)

Defeca na profesión?

  Lega/lista bacharel,
comparsa de avogacía,
cavilou se podería
retomar ese papel
da man da psicoloxía.

  Descartada do pastel,
o guión non prometía
disfrutar de regalía
sen caporal, sen cuartel,
sen capa de coronel.

  Pareceulle tan inxusto
incorporar tal disgusto,
padecer de indixestión...

  Da intestina introspección
pola vía dolorosa,
esta harpía, esta babosa...

  fetichista de tacón,
viperina e belicosa,
ai, covarde!, acusa, acosa...;

  decadente ata a ficción,
virulenta, máis rabiosa,
defeca na profesión.

  (Rioderradeiro)