domingo, 14 de junho de 2015
quinta-feira, 11 de junho de 2015
Na eternidade, amor, máis relixiosa.
Co corazón escribo. É cousa dura.
É dura de pelar a despedida.
É dura de tapar ampla abertura,
que abrolla torrencial esta ferida.
Co corazón esculpo unha escultura,
esencia dunha estampa inmaculada;
dorido divagar, que desventura
manterte na memoria... imaxinada!
Albíscote, no Edén, xa no regazo
onde te acolleu Deus como é debido;
por iso o teu ladrar foi promovido
coma expresión de fe de fondo trazo.
SÚA, fiel e formal, pura, gloriosa,
na eternidade, amor, máis relixiosa.
(Rioderradeiro)
terça-feira, 9 de junho de 2015
Romance dun calcetín.
CxG no pactará con el PP en Muros y pone condiciones a los socialista.
La renuncia de Caridad González es algo innegociable para Compromiso. (http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/)
La renuncia de Caridad González es algo innegociable para Compromiso. (http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/)
o rollo que nos enrolla
no ten máis volta de folla
que destapar a sorpresa.
¿Pecha Cancelas a artesa
de Muros como lle antolla?;
¿promove o demo outra escolla
de dirimir alcaldesa?
Teatro enriba da mesa;
a do sofá nin se molla.
Dinos, don Juan, ¿a abadesa
que coida a vista é birolla?
Puro esperpento, sandeces
en lances de folletín;
cambio de garda en fortín,
como pasou tantas veces.
Como pasou tantas veces,
romance dun calcetín...
(Rioderradeiro)
terça-feira, 2 de junho de 2015
Polo prezo, despreza a fermosura.
Vinde render tributo á linda rosa
que en maio debruzou sobre a silveira;
ningún lugar mellor que unha camposa
para manterse a salvo na roseira.
Mirádea medrar, como se expresa,
como o botón devén bico da póla,
como, á maduración, murcha de présa,
como perde poder, como se inmola.
O efémero do aroma é quen te alcanza,
a forza do recendo é quen te inspira,
a corola sedenta de esperanza,
o mato onde ela esperta, onde ela expira...
A derrota da rosa da frescura,
polo prezo, despreza a fermosura.
(Rioderradeiro)
sábado, 30 de maio de 2015
Marcelo, tan real, tan arroupado.
(A Marcelino García Lariño -Marcelo da Rabela-,
IN MEMORIAM).
_________________________________________
Partes, hoxe, de aquí; levas, amigo,
historias que contar da vila, en verso;
a Parca te convoca...; ese reverso
de ancestros, celestial, cumpre contigo.
Historias que contar... Finou a espera
dos veciños do alén para escoitarte;
todo vai devagar nesoutra parte
perpetua onde o vivir non desespera.
Andas de recepción, atarefado
compondo e perfilando unha espinela;
á escoita está San Pedro, interesado
nunha versón facsímile a capela.
Ti sempre muradán, tan da Rabela,
Marcelo, tan real, tan arroupado.
(Rioderradeiro)
Subscrever:
Mensagens (Atom)