Versos temperamentais.

         
   
  Versos temperamentais
empurrados sen mesura,
estrofas con mordedura
encirrada por demais.

   Diferencias persoais
disparan temperatura,
chanta a rabia dentadura
libre de cargas fiscais.

   Sedentos de abeberar,
coma mastíns desbocados,
os seus caninos cravados
no torrente xugular.

  No torrente xugular
mil rancores renovados... 

  (Rioderradeiro)

Que na carne mortal fora delito

  Eterno feminino en pasarela,

o relampo de luz reverdecido

no tobogán da mente enfebrecido,

esvarando pendente sen cautela.

  Eterno feminino en acuarela,

retórica de raio repetido,

fortificada a frecha de Cupido

con deslumbrante audacia de doncela.

  Eterno feminino. Canta euforia,
condecorado ardor desenfreado,

a devecer atallos da vitoria

perpetrando a pincel puro pecado!

  Eterno feminino. Ardente grito

que na carne mortal fora delito

(Rioderradeiro)

Cun corazón cortés, de contrabando.

                                (Foto Rioderradeiro))

  Tráenme abrazos teus, coma recargo,

remorsos de pecados clandestinos;

teñen os bicos teus sabor amargo

e veleno letal coma asasinos.

  Leo nos labios teus o meu letargo

e négome a aceptalo e a combatilo;

exprópiasme o sentido por embargo,

expúlsasme de propio domicilio.

  En que mundo habitar? Con canto enxeño

pode un necio existir? Como me chamo?

Quen son agora entón? Por que reclamo?

A que porta petar? Falta de empeño...

  A vida este xograr foina inventando

cun corazón cortés, de contrabando.

   
       (Rioderradeiro)

(Wikipedia)

Desventurada Inés, pola pendente.

(Wikipedia)

  Lindos ollos os seus, que te desnudan,

da desnudez máis doce te revisten;

limpos luceiros que contigo invisten

en amplas claridades. Que te mudan?

  Co don da luz o corazón saúdan

ollos azuis, ollada tan serena;

para o teu mal, bucina de sirena,

bicos a malgastar. Por que te escudan?

 

  Es un galán fantasma, sen mesura,

un galopín, farsante, unha impostura

incapaz de querer graciosamente.

 

  Triunfa a traición en alma decadente

ao volverte a implicar noutra aventura,

desventurada Inés, pola pendente.

    (Rioderradeiro)

Luscofusco..., pavor!: padecemento.

   
  Un corazón que abrolla sen medida,

unha fenda profunda a ceo aberto,

un manancial que é río e que é deserto,

unha estatua de sal trala saída.

  Un axente causal desta ferida,

unha mirada vaga diverxente,

un ente impenetrable indiferente,

unha vestal en mármore esculpida.

  O desamor, iluso namorado,

escarmento da luz en negra cova;

como desangra o sol cando se entoba,

ese teu corazón é desangrado.

  Drama en paixón por falta de alimento;

luscofusco..., pavor!: padecemento.

       (Rioderradeiro)