Para Antón Rey, que, desde Bos Aires, felicita, co inconfundible son das campás de San Xián de 

Torea, a quen naceu (literalmente) de pé, tal día coma hoxe, na parroquia de Louro.

  Cumplo e descumplo pasados

dun tempo que malgastei,

pois engulino a bocados.

Se me felicitas, Rei,

síntome felicitado

por Corte e por Principado,

por Congreso e por Senado,

polo Consello de Estado,

sobre todo, porque sei

que pensaches que pensei

que, por Decreto de Lei,

me tiñas baixo coidado

formando parte da grei

de súbditos ao teu reinado.

 

  Xa non celebro; probei

certo ascetismo ilustrado.

(Rioderradeiro)

Non gratifica o PePé.

(A foto é de Bernardo Sestayo)
O sonetiño está adicado a PPrometeo que dimitiu da súa misión histórica -¡miúda desgraza para Muros- por "motivos persoais", segundo a Voz de Galicia, en páx. local de onte, 12/04/2014, antevéspera da proclamación da 2ª República.                                                     

  Ía tan gallardo e serio

polo ronsel da derrota;

cabalgaba na gaivota,

maxistral no ministerio.

  Canto de cisne, ilusoria

enfiou xogada a bota;

terco o partido, a pelota

cambiou de pé, fin da historia.

  Son tantos anos de loita

detrás do alpiste da troita,

blindando soño con fe;

  por tanto talo no pé,

entre piratas, á escoita,

non gratifica o PePé.

  ¿Resta "haber" na "Caixa Be"?,

¿entrará o deber en coita?;
rexistra o contable: ¡méee..!

       (Rioderradeiro)

...e subasta solideo / coma se estiveses cego..

  Manolo!, santo chapeo

enriba desa cachola;

colga sotana e estola;

tíralle lustre aos solfeo.

  Desenfunda pianola;

dalle ao curato un meneo

desde a Cerca á Pirriola,

e subasta solideo. 

  Desata de présa ao crego
do clerical concordato
e rescinde ese contrato
indefinido, e vilego.

  Pensa que desnudas ego;
mira por dentro o retrato,
coma se estiveses cego.

  (Rioderradeiro)

Ceibo os meus versos de caza.

(Wikipedia)

  Se o subconsciente me abrasa,

abro comportas da casa,

a babor, por estribor,

por contumacia da dor,

na procura de lector,

ceibo os meus versos, de caza…

 

  Alzo  estrofas sen pudor,

en consoante ameaza;

desarmo tabús na praza;

brindo baladas de amor

calzadas con calazador;

pois son prolífico autor,

perpetro en arte menor

tribulacións da mordaza;

da musa que me embaraza,

paro bolas de alcanfor

que, nun vestiario, é valor;

levo polilla á desgraza;

como alicerce e carnaza,

repercuto a mesma baza…

  Se o subconsciente  me abrasa,

abro as comportas da casa

a babor, por estribor,

por contumacia da dor,

na procura de lector;

ceibo os meus versos, de caza.

 (Rioderradeiro)

 (Wikipedia)

Coma calquera mortal.

 (Wikipedia, )

  En pecado concebida,

penosa…, e satisfactoria,

copia dun disco a memoria

programador doutra vida?

  O poeta á despedida,

desnudo o corpo na euforia,

transcendeulle escapatoria,

ponte de prata á partida.

  Polo ollo da fechadura

de fachendoso portal

ollou, se cadra, a postal

dunha existencia máis pura.

  Reservou candidatura,

praza en corte celestial,

en balneario eternal,

polo IMSERSO a cobertura

(Rioderradeiro)



(Wikipedia)