Coma calquera mortal.

 (Wikipedia, )

  En pecado concebida,

penosa…, e satisfactoria,

copia dun disco a memoria

programador doutra vida?

  O poeta á despedida,

desnudo o corpo na euforia,

transcendeulle escapatoria,

ponte de prata á partida.

  Polo ollo da fechadura

de fachendoso portal

ollou, se cadra, a postal

dunha existencia máis pura.

  Reservou candidatura,

praza en corte celestial,

en balneario eternal,

polo IMSERSO a cobertura

(Rioderradeiro)



(Wikipedia)

Badaladas de papel.

  O ceo, moi de mañá,

anticipa o baptisterio;

sombra chinesa no chan,

repenica o sacristán

por conta do presbiterio.

 

  Quen ignora unha campá,

resistente ao cativerio?

Persegue o meniño, en serio,

cos seus dez dedos da man,

apalparlle o nó ao misterio.

  A maxia foi flor dun día

-sen implicar o cicel-,

recendos de melodía,

solfas de marquetaría,

badaladas de papel.

  Badaladas de papel:

doce notas a pincel,

perfumes de fantasía

perfilando o mediodía,

frontispicio do cartel.

            (Rioderradeiro)

Dun só disparo: Man destra.

    (Foto: Suso Fidalgo da Fonsagrada)

  Verderolo, ben o ves

na rama, fronte á fiestra

do fotógrafo lugués,

reflexionou, pousou pés,

afincou chave maestra

-flauta de pico: un-dous-tres…,

clave de sol á palestra-,

e desfechou sirventés

en perfumado francés,
de concertino de orquestra.

  Premiou Fidalgo, cortés,

dun só disparo: Man destra.

(Rioderradeiro)

    (Suso Fidalgo da Fonsagrada)

E cobras ao contado en sepulturas.

    (Chucho Sande)

  En mar maior, nobre nave liberta,
a muradá confía en SANTA ANA;
emprendera derrota, soberana,
coma decote fai cando ela esperta.

  Viste arestora morte a vida humana;
queda a ferida nosa, grande, aberta
admitindo razón que desconcerta
a rutina da noria, tan profana.

  Cántabro azul, que, xeneroso, auguras
premio ao labor de anzois e de almadrabas,
torce timóns, se en PEÑAS non desgravas.

  Cantil astur, detesto estas facturas
de corte criminal, porque te cravas
na rosa do compás de singraduras...

  E cobras alcabala en sepulturas.

  
   (Rioderradeiro)

Tanta ignorancia en portada...

ALBERTO  GRELA  REY.- "Como todos esperábamos, la duquesa de 
Palma traía muy aprendido el papel de su actuación ante el juez. Era
obvio que negaría las acusaciones; se serviría del derecho a poder 
hacerlo..."No sé, no me consta..."

  Tanta ignorancia en portada…

Como é tan lista e tan tonta,

tan espelida e pasmada,

Cris acollera na conta,

coma indixente, a pomada

e, en consecuencia, confronta

unha inocencia probada.

  A infanta fora embarcada…

Beneficiaria da brisa,

das mil preguntas da enquisa

que o maxistrado precisa,

Cris, en LA CAIXA encaixada,

nega ou responde atascada;

correra Iñaqui coa Visa.

 Hai quen se parte a repisa
vendo á duquesa asustada.

  

 (Rioderradeiro)