de anfiteatro a castelos,

                                                                      (Nieves Formoso Vidal)

  Pola secura, a desgana,

turistas, coma camelos,

desfilan en caravana,

de anfiteatro a castelos,

ata a raíz dos cabelos,

reconquista castelana,

ás costas do mar aberto,

con escudo e con catana,

todo argüído e cuberto

e resumido en acerto

polo doctrina cristiana;

á sombra dunha espadana,

abro os oídos, desperto,

escoito  o canto liberto

da Galiza soberana

que só lle debe ao deserto

ignominia e mala saña,

conquistadores ladinos,

fracasados asesinos

do imperialismo de España.

        (Rioderradeiro)

(Nieves Formoso Vidal)

Teño a conciencia tranquila.

  Precipitei polo abismo

a inmensidade da pena;

ao quebrantar a condena,

divorcieime de min mesmo.

  Divorcieime de min mesmo,

esnaquicei a cadea;

só me quedou para escea

a máscara do cinismo.

  A máscara do cinismo

e esta mirada de harpía

que te alcanza e te adobía;

practico o canibalismo.

  Practico o canibalismo,

bebo o teu sangue en tequila,

adoro o capitalismo,

o consumismo, egoísmo…

  O consumismo, egoísmo…

Teño a conciencia tranquila.

  (Rioderradeiro)

pois téñoo enteiro asumido.

  Fluxo-refluxo na praia

que, de tan lonxe, está preto,

cobra memoria, é concreto,

rende en mallante atalaia.

  Como remonta por dentro

e reconstrúe en muralla,

como en continua batalla

vou de escalada ata o centro.

  Tocou vivir o vivido,

foi por un tempo domado

discernimento atrevido;

  Ter soñado e ter sufrido

fundou futuro en forxado

pola orfandade influído;

  Sometimento asumido,

non me magoa o pasado,

pois téñoo ben admitido...,

  Acoplado, incorporado
ao meu acervo, adherido.

   (Rioderradeiro)

Coa tizona en plan Cid

Peóns de sombra e perfil,
raíña, cabalo, alfil,
torres..., xogadas por mil,

debate un amigo en serio

se en Cataluña hai misterio,

se en Vasconia hai cativerio,

se en Galicia un infeliz

consinte á forza motriz,

do circuíto á cerviz,

multiplicarse en amperio.

¡Adeus a España doImperio..!,

por permitir improperio,

grande e libre cicatriz

exposta ao sol en salterio,

pois tapando o seu nariz

con contubernio ou tamiz,
con uniforme sumerio,

coa tizona do Cid,
xaque mate: O Rei David

uniforma o cemiterio.

(Rioderradeiro)

e guarnición de marisco

 "As ghambas están sin cabeza. Non pensedes que teño nada contra elas..." ( Quin Muros Negreira)

Non corre arroz ningún risco

en procurar complemento

de azafrán e de pemento

e guarnición de marisco

de obrigado cumprimento;

como é perfecta, confisco

cazarola do festín;

bo cociñeiro, por fin

borrado aquel xenio arisco

da lámpada de Aladín,

rexistrara, en Muros, Quin

esta paella no disco,
e anda a soar o mordisco,

a pé de páxina, en min.

 (Rioderradeiro)