Ai, frecha en existir desenfreada!

  Descomunal o sol, tan furibundo,

da cabeza ata os pés, a carne inflama;

tanto poder precede á xusta fama,

o seu vigor penetra tan profundo.

  Despiadado calor, carga rotundo;

en canto te divisa e que te encara,

Lourenzo, desde empíreo, te dispara

tan certeiro e total, tan tremebundo.

  Xullo apuntou de novo en labarada

a sede de agostar a fonte fría;

a fogo reforzou con felonía

latente a combustión multiplicada.

  Ai, frecha en existir desenfreada!;

refrega de verán, quen desafía

e deixa o teu vivir en case nada?

             (Rioderradeiro)

Desafoga no Lago unha rutina.

(Manuel Lago Alvarez)
  
  Un músico de troba algo intrigante,

rebelde e clerical á vella usanza,

un Quixote na pel de Sancho Panza

a cabalo dos sons a cada instante.

  Un ente insatisfeito a dicir basta,

restaurador de oficio e de desvelo,

denodado lector de Maquiavelo,

retranqueiro sorriso, a media hasta.

  É Manolo de América alpinista

polos cumes da curia palatina,

convidado da dura disciplina

perpetrada en desmáns de pianista.

  Ao paso que derrama a voz de artista,

bota o tempo a rodar pola cantina;

relucinte tenor, bravo activista,

Álvarez -pola nai- que ben atina!:

  Desafoga no Lago unha rutina.

                           (Rioderradeiro)

a vida desigual dada.

                                                                                                               

          Rajoy (Faro de Vigo,1983): "...que los hijos de 

“buena estirpe” superan a los demás

 ha sido confirmado por la ciencia..."

   Adiviña a calidade,

administra a conveniencia,

vacina estirpe a conciencia

e descarta a paridade.

   Ecumia espada Tizona

e o seu cabalo Babieca;

empoleira a biblioteca,

refén da testosterona.

   Demente,non sabe nada;

pero sabe cabrear,

confundir,desentoar

e dar a nota afinada.

   AtizaWert unha espada

contra as becas de igualar,

   acaudilla o recortar,

acubilla disfrazada...

a vida desigual dada.

     (Rioderradeiro)

Mergullando en mar, ladina.

Bota e reflota no aire,

devota da nube albina,

por tobogán con donaire

da man do vento patina;

a gaivota bailarina

conclúe ballet -¡desaire!-,

mergullando en mar, ladina.

   

    (Rioderradeiro)

Os ollos que golosos te admiraron

    
   Os ollos que golosos te admiraron

e están presos en ti desde aquel día;

os beizos que acadaron regalía

e deses beixos teus se alimentaron;

   O peito, adolescente apaixoado,

a remansar no gozo algarabía;

o corpo, tan audaz, pura ambrosía,

a gorentar o tempo indo apurado.

   É triste comprobar que a vida pasa

baleirando caudal pola derrota;

iluso vindicar no río a nota

que, acorde, capital, brinda, transpasa.

   Incauto corazón, bravo na brasa,

ser carne, ser carbón: mártir mascota.

   

      (Rioderradeiro)