Sabia lección dun demente.

                                                                                                     Ao inefable tertuliano de https://www.facebook.com/groups/Queredores/,

 M.C.L. (Code Lourenzo, entre amigos), dono da pedra filosofal

que nos ha sacar do paro e da pobreza.

Cando Code fala afina,

aprofunda e fundamenta,

préndelle luz, salpementa

a razón con brillantina;

corre Lourenzo a cortina

e queda en SOL permanente:

Foxe ignorancia supina,

sabia lección dun demente.

(Rioderradeiro)

Epicuro é boa xente,

Epicuro é boa xente,

non fixo mal a ninguén

inculcando a cadaquén

como armar mente con dente.

(Rioderradeiro)

Véselle ao mozo o plumeiro.

                                                                                                                                         

"Chapeu e gabán escuro,

xesto cómplice, sorriso

-a falar claro-, remiso,

discípulo de Epicuro."

................................

(Manuel M. Caamaño)

  Véselle ao mozo o plumeiro:

Para engalanar a idea,

sobre cachola, corchea;

dun adival prisineiro,

o seu chapeu sobrancea.

  Sobrancea o seu sombreiro

en función de cheminea,

cobexa croca, avanea,

coma corvo largarteiro

de vixía e de albacea.

  Albacea ao pensamento,

por se expresar devanea,

engaiola o sentimento;

se puider zarpar no vento,

perderlle aprezo á cadea...

 (Rioderradeiro)

Como convén á utopía.

"Erame yo muy viejo y ordinario
y, como en estos versos se comenta,
en el día de hoy cumplo noventa
y por lo tanto soy nonagenario".
..............................................
(Manuel da Roura)
http://farinaefarelo.blogspot.com.es/

                           

  Madureceu. Que consello

dimana desta figura!,

como desprende finura

que, en puridade, é vencello!

  É maior. Quen dixo vello

ignora que cos noventa

atesoura e fundamenta

vivir de costas ao espello.

  Son moitos anos -diría

o pesimista, por vicio-;

por que ha deterse o rodicio
co gran da sabiduría?

  Faciana nobre; é patricio

-fermenta o crono empatía!-;

Manuel da Roura, propicio
a abandeirar xentilicio…; 

  Que nos convén a utopía.

             (Rioderradeiro)

O meu pe(n)sar opresivo.

  Tódalas cousas que fixen

unha tras outra perdín

por se burlaren de min

desprezando canto as quixen.

  Tódalas as cousas que dixen,

fundamentadas na fe,

fóra da pel, quen as ve,

por alusións, cando aflixen?

  Para divagar derivo,

que o rastro da pena proe

no cerne; tanto me doe

a percepción de estar vivo!

  Pula caudal, privativo,

move este rodicio, roe,

preme na moa, opresivo...

  Que o meu pensamento moe.

                           (Rioderradeiro)