quarta-feira, 7 de março de 2012

Toca á forza afinar, tirar do fío…

          
   Eis espiña a zugar sangue do foxo
da palma onde aferrou franca subela
verde, brava invasión, sen sentinela,
perpetrada na man refén do toxo.
             
  Debullados ramallos e carozos,
os pétalos, chorimas rebuldeiras,
desfalecen, deslocen as toxeiras,
denudan, demudados azos mozos.

 Gota a gota, pingara aquel feitío
de folerpas nutrindo, e vindo a menos,
bafaradas de alento sobre acenos
por se deitar no chan do brando estío.

  Fin da farsa en finxir que somos nenos:
toca á forza afinar, tirar do fío…
da espiña definida, en desafío.

(Rioderradeiro)



sábado, 11 de fevereiro de 2012

Para logo, do azul, desenfundala.


  















  Senlleiro remador, tapizas sombra,
vogas, limpo labrar, co mar de cara,
solpor que te prendeu xa non repara
neste teu calcetar tecendo alfombra.

  Senlleiro remador, foxe penumbra
cando asalte traizón, porque tén vara
de castigar sen dó, se te acapara
a refrega final que te deslumbra.

  Meu remador, na tarde deslucida,
en mar maior, por noite desvalida,
vogar co vento en borda é rebentala,

  Meu remador, nos cons atormentala,
a vida a confiscar para afundila,
como espada, no mar; pois afincala

  En pélago, se cadra, é confundila,
para logo, do azul, desenfundala.

 (Rioderradeiro)




quinta-feira, 9 de fevereiro de 2012

que te hei capar co cortante




  Provoca “o mellor amante”
na propaganda abusiva
ofensa ben agresiva
en disfunción importante.

  Pois non deixa alternativa
quen, de forma despectiva,
polo cartaz insultante,
agravia en caritativa...


  Falo que, inflado, levante,
xuro por Zeus, contrincante,
que te hei capar co cortante
dunha barbeira abrasiva.

  Sen barbeito e con secante,
serás vergallo... en cal viva,
eunuco sen perspectiva,
un linguateiro, farsante...

  Cabaleiro delirante,
por activa, e por pasiva.


       (Rioderradeiro)

terça-feira, 7 de fevereiro de 2012

.- Ter DOMINGOS DOSIL por argumento (IN MEMORIAM)



  Correndo estás, amigo, a gran altura
polo ronsel da estrela afervoado,
correndo vas, amigo, abandeirado
dunha mellor Galiza en máis ventura.

  Correndo estás, amigo, sen mesura
nin mentes de conter paso cansado,
correndo vas, amigo, apresurado
por empurrar estrela en singradura.

  Como a firmeza en ti foi valentía,
como a paixón, fulgor do pensamento,
como o traballo en ti foi fundamento...

  De lealdade, en fin, que convencía,
vexa Galiza en nós, por simpatía,
a grandeza estelar do teu alento:

  Ter DOMINGOS DOSIL por argumento
dunha Patria a vencer, por gallardía.

                       (Rioderradeiro)




segunda-feira, 6 de fevereiro de 2012

Denego porque estou cego.














   Anque, para o caso, vivo, 

coma imputado, en prisión, 
acaudillo represión 
sobre rival redivivo. 

  Anque ese adival activo, 
presidiario abusador, 
cultivo en cárcere a dor 
da espada libando olivo. 

  Acaso porque me entrego 
á fuga de encadearme, 
rebelde escravo, a ligarme 
ao meu propio desapego..., 

  Non me empeño en denudarme 
nin tampouco en disfrazarme;
desdeño porque denego,
denego porque estou cego,

  Cego de autoanalizarme...

no alter ego. 


(Rioderradeiro)