Entre as ascuas arder canto fabulo.

Toro, farta a fogueira, aflora a rima;

Tordo, sobre a figueira sobrancea;

Touro, torna ao touril, turra, tentea;

Toxo, torques no trazo que agarima.

Trazo que espido abrazo torna estigma,

Toro que no lumeiro xa serpea,

Tordo que da figueira afína a escea,

Toxo que atrapa ao touro en paradigma.

¡Árdelle o eixo ao toro que chispea!;

Collo da man ao tordo e mais ao mulo;

Tomo solfeo ao touro en compañía;

Requiro prá concerto rula e rulo.

Toxeiras orquestais bordan capea;

Toureos de salón trobo a porfía:

Entre as ascuas arder canto fabulo. 

(Rioderradeiro)

 

Enfunda o seu fulgor, funde a fiereza.

Prende na luz, remansa en man resesa

A saiva requentada esparexida;

Presto represa na presa da ferida

Furúnculo en furor de flama acesa.

Furúnculo en furor na chaga impresa,

Combate en expasión a espada espida

En reparar paixón pronta á partida;

Apreta, percherón, pola devesa...

Na cerrazón encaixa con certeza,

O garañón aproba de cabeza

Os cargos dun haber e dun debido;

Sagrario de solpor, sopro ferido

Enfaixado en refaixo de fiereza,

Tránsfuga fanfarrón enfebrecido,

Enfunda o seu fulgor, funde a febleza.

 (Rioderradeiro)

Apura a dentellada en tona breve

(Wikipedia)

Canto abrasa o calor da pel no estío,

Cinguido así, tan abraiado queda,

O tempo do rodicio tanto inqueda,

Como presa caudal do mar no río.

Canto abrazo cordial de fogo en frío,

Imantado tal vez pola moeda;

Porque o doblón é duro en almoeda

Na fiestra que á forza fai de fío.

Bórrame alguén o tempo máis bravío

Da febre do verán que abranda a neve;

Abrolla de costado ao meu navío

A fera intemporal que é can certeiro;

Afonda a dentellada en tona breve

Por me arrincar o ben máis verdadeiro.

(Rioderradeiro)

(Wikipedia)

Deprenderás,¡Sol-Ra!, sexoloxía.

(wikipedia)

Podes, ¡Sol!, renegar das propias luces

E pernoctar no fondo do mar cego,

Romper amarras, revirar sartego,

Navegar sen compás cando debruces…

Descomunal no amor cando seduces

Coa forza estelar do teu apego,

Se acarrexas na luz ese alter ergo,

Espírito carnal que reproduces…

Podes resucitar mitoloxía

En barca ou carro, e con cabalería.

Podes, ¡Ra!, derramar o lucimento

E confrontar de proa o pensamento

Do faro fraternal que fai vixía.

Pódeslle pescudar o sexo ao vento:

Mariñeiro de altura e de badía,

Has deprender,¡Ra-Sol!, sexoloxía,

(Rioderradeiro)

(wikipedia)

Pola bocana, o tempo que é tormenta.

(foto: Benirroxo)

Acocha o Mar Maior no niño ao Vento,

Aprende Eolo un descansar calmado,

Adoza o fol no peito do instrumento

No leito de Neptuno sepultado.

Recolle o Vento o sopro a barlovento,

E mantén o timón asoballado;

Se lle rompe a Neptuno o seu alento,

Resolla esoutro ardor desaliñado.

Na pel do mar, dunha torva estocada,

Eolo afía, afina, afinca a espada

Nas carnes de Neptuno sementada.

A tombos, malferido, vén doente,

Ataca e contrataca e atormenta;

Descabalga en valgada, impertinente,

Pola bocana o tempo que é tormenta.

(Rioderradeiro)